De jaarlijkse verslag van de Wet Afbreking Zwangerschap is vandaag vrijgegeven. Daaruit bleek dat het aantal abortussen in 2023 met 10,5% was gestegen. In totaal werden 39.332 ongeboren levens geaborteerd. Dit is een schokkende toename van het aantal abortussen.
Sinds de invoering van de abortuswet in 1984 is het aantal abortussen in Nederland nog nooit zo hoog geweest. Er is een significante stijging in 2023, vooral voor de abortussen in het eerste trimester en voornamelijk uitgevoerd in abortusklinieken. In ziekenhuizen is daarentegen een daling te zien. Opvallend is de sterke toename van instrumentele abortussen, die significant meer is dan de 22% toename van medicamenteuze abortussen (abortuspil). De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) heeft geen verklaring voor deze sterke verschuiving.
Een mogelijke verklaring zou kunnen liggen in de afschaffing van de verplichte heroverwegingstermijn vanaf 1 januari 2023. Voorheen nam 19% van de vrouwen een "bedenktijd" van 0 dagen; dit percentage steeg tot 77,5% in 2023. Toch verklaart deze verandering niet alles, want de abortuscijfers stegen al in 2022, zelfs vóór de afschaffing van de heroverwegingstermijn.
Waarom stijgt abortus?
Arthur Alderliesten (regisseur van Cry for life/Schreeuw om leven) verklaarde: "Deze cijfers zijn afschuwelijk en dramatisch. Het roept veel vragen op over de reden achter deze explosieve toename. Heeft het te maken met de huidige trend om minder of zelfs geen kinderen te willen, misschien vanwege zorgen over het klimaat en de toekomst? Komt het door de terughoudendheid om hormonale anticonceptie te gebruiken? Of spelen de huizencrisis en de hoge inflatie een rol? Missen mensen hoop en perspectief? Ik roep de overheid op om onderzoek te doen naar de oorzaak van deze stijging en naar manieren om deze trend naar minder abortussen, met meer hoop en perspectief, te keren. Het ongeboren kind verdient een hoopvolle toekomst, samen met vader en moeder."
Deze verontrustende stijging van het aantal abortussen daagt ons uit om opnieuw na te denken over het soort samenleving dat we willen opbouwen - een samenleving waar het leven, zelfs in de vroegste stadia, wordt verwelkomd met steun, medeleven en kansen. Afgezien van de statistieken weerspiegelt elk van deze gevallen persoonlijke verhalen die gekenmerkt kunnen zijn door angst, onzekerheid of ontberingen. Om dit probleem aan te pakken, moeten we verder gaan dan het beleid en dieper kijken naar de onderliggende factoren die individuen tot deze beslissing drijven. Door het bevorderen van een samenleving die meer stabiliteit, hoop en zinvolle steun biedt aan zowel vrouwen als ongeboren kinderen, kunnen we een toekomst creëren waarin het leven wordt gewaardeerd en beschermd. Laten we beleidsmakers, gemeenschappen en individuen aanmoedigen om na te denken over deze trends en samen te werken aan een cultuur die het leven omarmt en elk kind de kans biedt op een hoopvol begin.